Hey Folks,
Vandaag is het 30 juni, zoals velen onder u denken, de laatste dag van
het schooljaar. Alhoewel, de tijd van het schoolgaan ligt al ver achter me, en
de vakantie is al een maandje bezig, want op dit eigenste moment zit ik alweer
33 dagen aan boord van dit rubber bootje. En het is nog niet gedaan, want pas
over bijna 3 weken ben ik terug thuis, hopelijk. Om een of andere reden zien ze
me hier zo graag dat er allerlei redenen worden uitgevonden om me hier zo lang
mogelijk te houden. Zo is de jaarlijkse trainingcampagne van Amerikaanse
collega door hun civiele bescherming de eerste reden om mijn aflosser een paar
dagen later te sturen een reden, en nu blijkt ook de helicopter nog eens dag
later te komen. ‘k Ben eens curieus wat
er morgen uit de bus gaat komen, anders dan melk, yoghurt en fruitsap.
Dat brengt me gelijk bij het hoofdstuk voeding. Het mag geschreven en gezegd worden,
verkondigd via de luidsprekers en door operazangers op iedere straathoek, dat
het eten aan boord een transformatie heeft meegemaakt van “matig” naar “een
beetje beter maar nog steeds niet opperbest”.
Het goede nieuws is dat we nu eindelijk softdrinks a la cola, fanta en
consorten gratis ende voor niks krijgen voorgeschoteld. Yummie yummie..Die
vermageringskuur is nu dus afgelopen. Net op tijd, want intussen begint m’n
gezondheid wel te lijden onder de monotone voeding, althans dat probeer ik
mezelf wijs te maken. Sinds een dikke week heb ik nu een verkoudheid van
formaat, en net toen ik deze namiddag eindelijk dacht ervan verlost te zijn, is
de sneuvering in volle glorie teruggekeerd sinds het avondeten. De snottebellen
rollen uit de neusgaten alsof de zwaartekracht plots is verdubbeld.
Eigenlijk is zo’n schip de ideale kweekvijver voor een virus. Zo’n week
geleden moet iemand dat virus binnengebracht hebben, en langzaam begon het te
verspreiden. Nu zie je links en rechts mensen snotteren, en langzaam breidt de
groep uit...opmerkelijk..Ben ik even blij dat het geen ebola is.
Overigens hebben we hier ook te maken met een ander virus dat menig
zielen heeft aangetast. Links en rechts
zie een verdwaasde geest verslingerd aan zijn telefoon stilstaan in het midden
van de gang of halfverwege de trap. Soms
bewegen ze een halve meter, en pardoes staan ze weer stil. Er moet iets in die telefoon zitten dat hen
doet veranderen in zombies. Voorlopig
hebben we nog geen medicatie gevonden tegen deze epidemie, al hoop ik stiekem
dat het nog een tijd zo blijft, want hoe je het draait of keert, zombies zijn
best wel merkwaardige verschijnsels.
Overigens wil ik nog even meegeven dat ik nu al 33 dagen rondloop zonder
1 gram chips te hebben gegeten..Pijnlijk!!!
Tot slot wil ik afsluiten met een aparte ervaring die we met zijn allen,
297 zielen, hebben meegemaakt eerder deze week aan boord. In het midden van de achtermiddag zit ik
rustig te werken op mijn kantoortje, als plots het licht geheel spontaan
uitgaat. Niet in mijn hoofd, maar gewoon door dat gat in het plafond. Pikkedonker is het ineens. Geen noodverlichting,
niets! Donker! Een kort moment van
paniek schiet me door het bewustzijn..Staat de motor in brand? Zijn we aan het zinken – nee ,er valt niets
van tafel, fluistert een hoog stemmetje. Zitten we ineens zonder diesel? Na deze drie seconden van paniek besluit ik
het zekere voor het onzekere te nemen en naar de brug te gaan voor een
verlichtend moment. Aldaar aangekomen merk ik dat er voor de eerste keer deze
maand muziek speelt aldaar. Niet uit de
radio, maar van de tientallen alarmen die door mekaar heen loeien. Blijkt de hoofdplong te zijn gesprongen, en
daardoor ook de motor op nul toeren te zijn gezet. Gedaan electriciteit! Maar het grootste probleem was dat de koffie
op de brug bijna klaar was, en door de stroomonderbreking de wachtende
liefhebbers plots tot hun grote frustratie het bruine drankje niet konden
nuttigen. Pijnlijk! - 10 minuten
later kon hun geluk niet op. Drie uur
later weer hetzelfde probleem!
Uiteindelijk is het probleem toch nog opgelost; er zaten 12 aardingsfouten
in het circuit en de 13e fout (een kapotte lamp) heeft vervolgens
heel het circuit naar de haaien gestuurd.
De Chinese haaien!
Tot zover de schrijfsels voor vandaag.
Groentensoep,
Woestijnkabouter
