dadels en water/melk

De Ramadan is bijna halverwege, dus tijd om nog eens een toelichtingsken te geven, deze keer over dadels en water. Beiden zijn zeer populair in de islam, de laatste vanwege de noodzaak, de eerste omwille van voorschriften door de Profeet Mohammed.

Biologisch gezien is een dadel een natuurproduct dat groeit aan de welbekende dadelpalm, en werd voor het eerst gecultiveerd zo'n 8000jaar geleden in Mesopotamië, het huidige Irak, dus niet zo bijster van hier. (nvdr: natuurlijk wel wat verder van de Benelux, maar dit geheel ter zijde). Sommigen eten dadels voor de smaak, anderen uit noodzaak, en heel veel mensen uit verplichting. In de heilige Qu'ran staan veelvuldig verwijzigingen naar de dadel als vrucht. Tijdens de vastenperiode (Ramadan) heeft de dadel nog een extra betekenis.

Tijdens de ramadan mogen mensen niet eten tussen zonsopkomst en zonsondergang, althans dat is volgens de foutieve interpretatie van de westerlingen. Praktisch gezien mogen vastende moslims niets eten na het ochtendgebed (Fajr-gebed) (voor zonsondergang) en pas terug eten een dikke 10 min na de zonsondergang (iftar), gevolgd door het Magrib-gebed. In de Qu'ran staat voorgeschreven dat je de iftar moet beginnen dadels en water of melk, zoals de Profeet hen heeft voorgedaan. (voor meer info, begeef u tot de dichtsbijzijnde moslimbroeder of moslima)

Nu moet ge als goedgelovige mens uw smaakpapillen wel trainen om dadels te eten, want weinig papillen op mijn tong weet een dadel te pruimen. Meer nog, zo ongeveer alle onder hen weigert eigenlijk mee te werken telkens er een dadel in mijn mond belandt. Jammer, want het is de nationale vrucht van de Emiraten, en als goede immigrant wil ik openstaan om ook de culinaire cultuur van de regio te leren aanvaarden. Niet dus (ook kamelenmelk en zandkorrels smaken me niet zo)

Maar daar had ik vandaag dan toch iets op gevonden, dacht ik, want voorwaar, in de supermarkt verkoopt men sinds kort dadelmilkshake. Het ideale product om me alsnog te laten genieten van de vrucht. Niet dus. Ook milkshake kan ik niet pruimen, waarna ik dus moet concluderen dat de islam niet mijn geloof zal worden. Helaas pindakaas. Voorlopig blijft het dus atheisme met links en rechts een snuifje agnosticisme.