Halfweg

Beste lezers,

Na ruim 8 dagen zonder tekst en foto wil ik je nog eens trakteren op leesvoer uit de vuurland-regionen.  Dit ter ere van een speciale gebeurtenis, want vandaag ben ik precies halfweg mijn geplande verblijf aan boord van deze schuit. 23 dagen sinds mijn aankomst liggen achter me, en nu een maand sinds mijn vertrek uit het Schotse land.  Al voelt het in beide gevallen slechts als een goede week, niet mis te verstaan als de Goede Week. 

Gedurende de afgelopen 23 dagen heb ik samen met die andere 296 zielen aan boord gewacht op een gunstig weerbericht om de installatie van een metalen voet voor een boorplatform te installeren op de zeebodem. We hebben gewacht met het geduld van een schildpad naarstig op zoek naar het laatste blaadje sla in de tuin. We hebben gewacht als een toerist op de trans-siberische express net vertrokken uit Moskou richting Peking...Zo lang hebben we gewacht, en nog veel langer..En nog hebben we het “weather window” niet gevonden.   1 keer bijna. De uitgelaten sfeer net daarvoor was bewonderenswaardig, en sindsdien wordt ik ook Mister Window genaamd aan boord...Maar het heeft niet mogen zijn...helaas pindakaas.

Intussen probeer ik me in te leven in de  rol van elektriciteitsopwekker, iets dat me bijzonder goed ligt, mag ik in alle bescheidenheid meeleven.  Dankzij de speciale eigenschappen van mijn kledij, fleeces, kan ik iedere donkere ruimte kortstondig oplichten met een contact tussen mijn vingers en de metalen wand.  Die elektriciteit is soms zo krachtig dat mijn hand voos is voor een paar minuten. Ben ik even blij dat het hier niet vaak onwedert, of ik   had al lang honderd keer neergebliksemd geweest.

En tot slot nog twee fotootjes, genomen over een tijdsbestek van 1 uur. De zonsopkomsten zijn weer geweldig schoon deze trip.  Aanschouw voor uzelf.

Groenten,

Woestijnkabouter