tot ziens

Geachte publiek,

Bijna een jaar geleden zag deze blog het levenslicht, en sindsdien is
hij met ups en down een eigen leven beginnen lijden. Nu is er een moment
aangebroken om mijn dichterlijke vrijheden, onozole schrijfsel en
fotoreportages een halt toe te roepen. Er is een tijd van komen en een
tijd van gaan, en de tijd van gaan is nu gekomen. Mijn toetsenbord is
versleten en mijn inspiratie begint zienderogen af te nemen, en om te
vermijden dat de teksten zouden ontaarden in een klaagzang van irritante
gebeurtenissen en nietszeggende hersenspinsel, wil ik de eer aan mezelf
houden en zelf de stekker er uit te trekken.

U was een aardig en waardig publiek, maar nu smeek ik jullie om deze
blog uit jullie favorieten en bookmarks/bladwijzers te verwijderen,
tenzij je natuurlijk graag dit laatste schrijfsel steeds maar opnieuw en
opnieuw wilt lezen. Er zal ooit nog wel eens tijd aanbreken dat mijn
pen terug inspiratie vindt, en als dat gebeurt, hou ik u zeker op de
hoogte, want ik weet wie u bent, beste lezer. Ik ken uw naam, uw
(email)adres, uw eetgewoonten en uw nationaliteit. Ik weet dat u woont
in België, en het Waasland, en Schotland en het land van Maas en Waal.
Ook weet ik uw adres in Utrecht of Temse, of zelfs in het Hol van
Pluto. Zelfs uw sexuele voorkeur is me zelfs bekend! Wel, beste lezer,
als u nog wederkeert naar deze blog, dan zou ik al die gegevens wel eens
publiekelijk durven maken, in zo'n sappig verhaal dat zelfs de meest
perverte riooljournalisten nog jaren groen zullen zien van
jaloezie....Ik hoop dat u het verhaal snapt en voortaan niet meer op
bezoek op komt op m'n pagina.

Heb mekaar lief, blijf verderleven met een nieuwsgierige geest, vermijd
elke vorm van racisme of discriminatie, denk niet na over de splitsing
van Brussel-Halle-Vilvoorde of de fusie van Nederland en België, en
neem uzelf vooral niet te serieus. Stel uzelf echter wel de vraag of
kabouters kunnen leven in een roodkleurige zandwoestijn en hoe ze elke
avond voor het slapengaan een knuffel geven aan een dadelpalm!!

Uw dienaar,

Woestijnkabouter

PS: In geval van lichte paniek, neem dan vooral bovenstaande tekst niet
te persoonlijk of serieus. Het zou zonde zijn moest je elk woord
geloven ;-)

Muscat en Nizwa

Wist u dat Muscat de hoofdstad is van Oman, en dat het waarschijnlijk
de enige hoofdstad is die een dorp is? En wist u dat op 200m van het
paleis van de sultan een familie kippen regelmatig de straat
oversteekt? En wat gezegd van de gamele huisjes enkele honderden meters
verder?

U raadt het nooit, maar Muscat is een heel aparte agglomeratie, met
talloze uiterst impressionante gebouwen waaronder tientallen forten en
torens die ooit de Portugezen moesten buitenhouden of binnenhouden,
souqs of authentieke shoppingmalls, een lelijke haven en kleurrijke
moskeëen met de blauwste koepels en versierde minareten. En dan heb ik
het nog niet over het mangrovebos achter de zeedijk en de schitterende
tuin van Sultan Qaboos moskee (waarover later meer) of de vriendelijke
Omani.

In die twee dagen Oman had ik me voorgenomen om gewoon even de sfeer op
te snuiven van de stad Muscat, omdat de stad op 5h rijden van Dubai,
compleet het tegenbeeld is van Dubai. Weg met moderne infrastructuur,
weg met glazige wolkenkrabber, geen anonimiteit, en bovenal, geen
hitte. Althans, een klein beetje minder hitte. Oman is in het algemeen
veel traditioneler van bouwstijl en vol van tradities, forten en moskeëen.

De grootste en meest indrukwekkende moskee van Oman, is de Sultan Qaboos
moskee (2001), gebouwd in Indische zandsteen met talloze Perziche
invloeden in de bouwstijl, alsook een prachtige tuin in islamitische
stijl. Vraag me niet hoe die stijl zich volledig beschrijft, maar dat
het schoon was, dat kon elk van mijn ogen aanschouwen....Om 14u stond ik
dus geparkeerd voor het gebouwtje, om te ontdekken dat Westerlingen
enkel toegelaten zijn in de ochtend. Lap, daar ging mijn kans om het
gebouw ook eens van binnen te bekijken. Mezelf omkleden als vrome
moslim en op die manier binnenwandelen zou blasfemie van de ergste soort
zijn, maar stieken een openstaande poort in de tuin gebruiken om binnen
te sluipen is ook niet mis. Het risico om gesnapt te worden is daarbij
een stuk groter is dan in een shalwar qameez met tekorte broekspijpen,
maar desalniettemin heb ik het 400m volgehouden! En toen kwam een
vriendelijke Indische Sikh me niet mis te verstane woorden duidelijk
maken dat enkel moslims binnen mogen in de namiddag...Nu vraag ik me
natuurlijk af of ik ofviel omwille van mijn westers houding of gewoon
omdat mijn 2m lange vermomming te opvallend was tussen mensen van
anderhalve meter.

Mijn hotelletje zelf was in Mutrah, en volgens de baliemedewerkers het
oudste hotel van Muscat, 1972, en tevens ook het goedkoopste en
warmste. Mijn slaapkamerairco kon de kamer niet genoeg koelen, en
vanzodra het ding uitstond, voelde je de hitte zo terug uit de muren
komen. Het toestel had ook 3 geluidsstanden: super quiet (lees 80db),
normal (90db) en super cool (100db). Ik kan u verzekeren dat slapen
niet lukt, en teevee kijken ook niet echt aangenaam is! Het voordeel
van een hotel in een dorpsomgeving zoals in Mutrah, is dat er elke paar
honderd meter een moskee staat, met een slapeloze imam die in volle
godsvreugde om 5u de kippen en hanen van hun stok roept in een poging
ook hen te doen bidden. Ritmisch en mooi klinkt het wel, maar moet het
nu echt om 5u in de ochtend? Kon die man nu niet gewoon eens uitslapen
als iedere normale mens?

Na Muscat stond Nizwa op het programma, goed 150km naar het binnenland,
gelegen aan de voet van de hoogste bergen in de regio. Nizwa was in de
7e en 8e eeuw de hoofdstad van Oman, en kwam me voor als het droombeeld
van een typisch Arabisch sprookje...Om u op weg te helpen hoe je zoiets
inbeeld, raad ik u aan de tekenfilm Aladin nog eens te bekijken. De
stad heeft iets dromerig om zich heen, met nauwe steegjes, lemen en
zandstenen huizen, talloze dadelpalmen, prachtige omwallingen en
bijhorende muren, souqs, een fort en een prachtige moskee. De winkels
verkopen typische zilveren dolken, aarden potten, prachtige lusters,
wierrookhouders, kruiken enz.... Kijk maar naar onderstaande foto's, en
als je nog vragen hebt, aarzel dan niet de stad te bezoeken. Je zult
niet teleurgesteld worden.

Tot slot kreeg ik nog een gezang van wel 30 gerespecteerde inboorlingen
te horen. Mannen met baarden, geweren en zwaarden brachten het beste
van zichzelf en hun traditionele liederen naar het publiek op de
parking. Ook hiervan zijn foto's, zonder geluid.

Het was een uitstap op nooit te vergeten, en deed me naar meer
smaken...Hopelijk komt er ooit nog van.

Veel groenten,

Woestijnkabouter

Hoe het niet moet!

Hey,

De afgelopen 11 dagen is er heel veel gebeurd, met weinig slaap als
bijzaak. Een woestijntrip met de auto, de tweede keer in een week tijd
zot gaan doen in de duinen. Nog leuker als de vorige keer. En met een
stuk grotere groep, Toyota Landcruiser 4.7 , Hummer H2 6.2, Mitsubishi
Pajero 3.0 (3 stuks), Toyota FJ Cruiser 4.0, Lexus LX570 5.7 Dan
weet je meteen dat de Pajero's met hun 188pk de zwakkere broertjes in de
serie zijn, maar niet getreurd, slechts 1 exemplaar in geslaagd vast te
rijden in het zand....Jawel, uw dierbare schrijver dezes.

Twee keer heb ik de kapitale fout gemaakt bovenop een duintopje te
stoppen, omdat ik schrik had om mijn bumper vooraan te beschadigen bij
het afdalen van een steile richel. Ik was de tweede auto in de serie,
en als tweede moet je zoveel mogelijk de fouten van de eerste
corrigeren, en als die eerste de weg blokkeert, dan hebt ge pech en moet
ge zelf het avontuur zoeken. Op de foto kun je zien wat ik bedoel.

De achterwielen staan net voor de duintop, de voorwielen in de
afgekalfde richel, en het onderstel, wel ja, dat zit dus vast in de
duintop. Grappig zicht, want er lijkt niets aan de hand, maar vanzodra
ge gas geeft, schiet het zand naar alle kanten, en blijft de auto vast
staan. Duwen is de oplossing in dit geval...4 man en een paardekop
achter het stuur!

Wordt vast nog vervolgd!

Woestijnkabouter

Iftar

hey,

Vandaag was het me een dagje met veel denkwerk en vooaral veel discussieren en praten in het Engels, in een technisch hoger niveau dan wat ik eigenlijk aankan. Soms moet een mens eerlijk toegeven dat zijn taalkapaciteiten niet volstaan om bepaalde ideeën uit te drukken. Vandaag was ik zo'n mens...De praat- en tafelgenoten waren stuk voor stuk hoogopgeleiden Britse persoonlijkheden, die maar al te graag van die intelligenten woorden gebruiken in het typische Britse accent, waar elke niet-Brit raar van opkijkt.

Die Britten (en een Pakistaan met een Amerikaans accent) waren en zijn nog steeds heel boeiende mensen, waarvan er eentje, uit de maatschappij is gevallen, zoals hij het zo zelf graag verwoord. Oerechte Europeanen van huidskleur en voorkomen, maar moslim sinds 20 en 40 jaar. Ongewoon, maar heerlijk om dingen van de leren. En voor mij een verrijking om met hen te praten over het geloof waar heel wat Westerlingen huiverachtig tegenover staan te kijken.

Deze avond hadden ze me uitgenodigd om samen met hen het Iftar ritueel mee te maken, wat neerkomt op het breken van de vastendag. Dit klinkt heel gevaarlijk, maar dat breken is eerder symbolisch, met de verreiste dadels (de eerste keer in mijn leven dat ik dadels lekker vond...een unicum) en een beker met water. Terloops kreeg ik mee dat als er geeen water is, dat ook melk of zout toegestaan zijn. Nadien stond een bezoek aan een moskee op het programma, voor het magrib-gebed (dit deel heb ik overgeslaan, versta toch geen fluit van Arabisch, en zelf geloofbeleiden gaat er ook al niet in). Na het gebed krijgt de maag de volle aandacht, met een traditionele maaltijd, de eigenlijke iftar, van lamsvlees met rijst, op te eten met de tien geboden, ook wel vingers genaamd. Daarbij hoort een zoetzurige chilisaus en een potje yoghurt. En een heel restaurant dat de zelfde maaltijd nutigt, dat is ook wel een aparte ervaring. Het is maar te hopen dat het lamsvlees niet van een BSE-besmet beest was, want mijn aandeel bestond uit het vlees van rondom de ruggemerg. Ge zult het wel merken als ik ineens zot begin te doen.


Een aparte ervaring, en heel leerrijk. Jammer dat de ramadan over 2 (of 3) dagen gedaan is. Op donderdag of vrijdag (afhankelijk van de zichtbaarheid van de maan op woensdagavond), is het Eid, het einde van de Ramadan en tevens nieuwe maan. Feest voor 2 dagen! Jammer da'k moet werken.

Groenten,

Woestijnkabouter

Dune bashing

hey lieve lezer,

Het heeft even geduurd, maar na 9 maand is het dan toch gelukt om zelf met volle overtuiging en plezier mijn autostuurkunsten te botvieren woestijnzand. Ik had nooit gedacht dat ronddodderen van de ene duin naar de andere zo plezant kon zijn. De vrees bleek ongegrond. En nu voelt het alsof ik gedronken heb van de verslavende kruik met ambrozijn, want ik heb al direct goesting om het opnieuw te doen.

Enkele leuke ervaringen zijn te beschrijven als: de kortste en snelste U-turn ter wereld. Bij 40 km/u en een minimum aan bandendruk is het me gelukt om mijn auto 180 graden te laten draaien op goed 5 meter diameter. Wat een heerlijk gevoel was dat!

Normaal zit er op mijn autoband 30-40psi, maar tijdens een duinsafari is dat hoop en al 12psi. Dat is echt noodzakelijk omdat een lagere bandendruk een groter contactoppervlak creeërt met de grond. Nadeel daarvan is dat eens ge op een grote weg komt, dat ge dan gemakkelijk een lekke band rijdt. En als ge te veel druk van de banden laat, dan kunt ge in het zand meemaken dat de band van de velg springt, en dan hebt ge pas een probleem. Nog niet meegemaakt gelukkig.

Tijdens zo'n duinenritje ontdek je pas dat 180pk niet genoeg is om in het zand te rijden. Van zodra het een beetje steiler wordt, bij redelijk stevig zand, heeft de motor toch al problemen om bergop te rijden, zelfs in 1e vitesse. Soit, het heeft me maar twee pogingen en veel moed gekost om op naar Fossil Rock te rijden Dit alles was echter niet mogelijk geweest zonder een goede gids.

Hieronder enkele foto's van de omgeving.

GRoenten

Woestijnkabouter

Die nacht aan het tankstation...deel 4

hey,

De laatste nachtdienst van deze serie zit er op, het weekend kan beginnnen. Met een deluxe hamburger van Hardees in mijn smikkel, gekocht om 3h45 in de ochtend, aan het tankstation.

Dat tankstation doet zijn beste zaken tijdens de Ramadan, zoveel is duidelijk. In die 9 maand dat ik hier nu rondpuf mag gezegd worden dat de vastenmaand een gouden maand is voor restauranthouders. Een beetje vreemd zou je nu denken, want overdag eten de mensen toch niet. Inderdaad, dat klopt, maar het ontbijt is vaak zeer rijk en de avond is eigenlijk constant eten, tegen het decadente af. De soberheid die gepaard gaat met vasten is hier in Dubai alleszins ver te zoeken, en zo ook in Jordanië, stond onlangs in de krant.

Soit, deze nacht aan het tankstation was het druk drukker drukst. De twee fastfoodrestaurant (McDo en Hardees) draaiden op volle toeren, en de parking stond volgepropt met auto's van schnabbelende moslims (met daartussen dus 1 onozole Belg waar de anderen zo vreemd naar staarden). Onnodig te zeggen dat die mensen niet stonden te tanken, maar eerder hun maag te vullen met fastfood van de minder goede kwaliteit.

En het rare aan het hele verhaal is dat de drive Thru rij was dus langer dan de rij aan de kassa's binnen in de restaurants. Zouden de mensen dan niet snappen dat ze dan beter uitstappen, kortstondig genieten van een zomerse 34 graden, en binnen hun dingen bestellen. Deze korte wandeling zorgt ervoor dat ze sneller eten zullen hebben en bovendien al honderd van hun dagelijks noodzakelijk 2000 stappen om gezond te blijven....

Dit gezegd zijn, wil ik besluiten dat mijn Deluxe-burger de grootste rommel is, vergeleken met een oertypische Belgische hamburger op nen pistolet met vettige ajuinen en curryketchup. Genoeg Hardees en McDo voor de rest van de maand. Morgen worden het vast weer gestampte aardappelen.

Vriendelijke doch vetverzadigde wensen,

Woestijnkabouter

Oman, land der forten....fotoserie 3

Oman, land der forten...fotoserie 2