Wadi bashing

hi koukleumen,

En dan nu het weerbericht voor vandaag: 31 graden in de stad bij een vochtigheid van 15% voor de noordwestkust van de Verenigde Arabische Emiraten. Slechts 27 graden bij een luchtvochtigheid van 75% aan de oostkust van de Emiraten, aan de Indische Oceaan.

Vandaag was een heugelijke dag, of vele vlakken. Een moment waar ik heel lang naar heb uitgekeken. De ontmoeting met de Indische Oceaan, mijn 3e oceaan na de Atlantische en Stille Oceaan. Ze lag er nogal plattekes bij, met minder golven dan op de Blaarmeersen in Gent of de Loosdrechtse Plassen nabij Utrecht. Moet een mens daarvoor zo ver vliegen en rijden? Ik was weer zo naief om te denken dat de Indische Oceaan wild en gevaarlijk was, vol met vleesetende haaien die de stranden zouden opkruipen op zoek naar mensenvlees. Niet dus. Enkel wat ini-mini-golfjes, wat steentjes, en een paar gezellige stadjes. Wat een teleurstelling!

Of toch niet helemaal, want de route erheen was op zijn minst spectaculair te noemen. Om aan de oostkust te geraken, moet je een route nemen dwars door de bergen. De bergen bestaan uit sterk verweerde vulkanische gesteente, begroeid met wat bomen en struiken, en zich uitend als desolaat en toegankelijk. Dat laatste is echter de schijn, mocht ik later op de dag ontdekken. Door de aanwezigheid van de zandwoestijn in de buurt en de constante verwering van de stenen onder invloed van de warmte en een stevige winters onweer, hebben zich grote en onstabiele puinhelling en terrassen opgebouwd aan de voeten van de bergen. Bovendien ligt er op de grote stenen vaak een heel dun laagje stof, die ervoor zorgt dat schoenen (met inhoud zoals een voet of twee) wel eens durven wegglijden. Al mijn pogingen om de bergen de beklimmen werden al snel bevochten door de bergen zelf, met nogal drastische methoden om me van hun hellingen te weren.


Om een lang verhaal kort te maken...Na de ontmoeting met de zee, ben ik in de meest beroemde wadi (vallei) van de Emiraten gereden (offroad, hoera!) Wadi Wurayah, bekend omwille van een waterval, die zelfs in de zomer water laat vallen. Het gebied is waarachtig prachtig, maar eens ge uit de aircogekoelde auto het heft in eigen handen neemt, weet ge bij voorbaat al dat ge snel zult zweten en avontuurlijk wandelen redelijk risicovol is. Desalniettemin: het was leuk.

Groenten,

Woestijnkabouter

nou breekt m'n klomp

HoiHoi,

Er staan alweer eens nachtdiensten op het programma, normaal heb ik daar de eerste uren zo geen problemen mee, maar nu loopt het anders. Nog maar net aangekomen op kantoor voel ik al dat het een heel lange nacht zou gaan worden. En nu goed drie uur verder voelt het ook zo....Misschien komt het wel omdat ik vandaag zooo lang heb geslapen dat mijn geest nooit is wakker geworden, en 'k dus eigenlijk feitelijk nog steeds aan het slapen ben.....(gelieve dit niet te verwarren met lethargie*grijns)

Om mijn geest terug wat wakker te maken, ging ik kort geleden een wandelingetje maken in Knowledge Village, de wijk rondom het werk. Groot was mijn verbazing toen ik tussen een aantal universiteiten hooog op de muren het woord Brussels zie staan. Ik wist dat ik moe was, en rare dingen zie vliegen, maar Brussels is toch wel het laatste dat je zou verwachten te zien om 11u 's avonds. ...'k Knipper nog eens met mijn ogen, en jawel, het staat er nog steeds: European University College Brussels EHSAL.

De EHSAL hogeschool in Brussel mag zich dus blijkbaar al University College noemen. Heel opmerkelijk. Het goede nieuws is dat er dus Belgen in de buurt zijn, en zodoende zodus zal ik dus eens een licht gaan opsteken daar, als het ooit terug licht wordt, want zoals het er nu naar uit ziet, gaat het nog wel een paar uur aardedonker zijn.

Overigens, ooit, in een verleden heb ik nog overwogen om op de EHSAL te gaan studeren, maar na een bezoek aan de hogeschool in hartje Brussel was die keuze snel geëlimineerd, nadat bleek dat er taalpakketten in de studie Handelsingenieur waren opgenomen. Toendertijd was ik echt gedegouteerd door de overmaat aan talen in het Middelbaar onderwijs. Dat is nu wel anders! Het is dan maar geografie geworden, en zie, dat was geen slechte keuze. Ge komt al eens ergens, hé.

Groenten,

Woestijnkabouter

Vakantiefotos

Hi,

Tijd om eens wat de vakantiefoto's in en om Dubai te delen met de wijde wereld. Tekst alleen is ook maar saai, en dus deel ik hier een vleugje Midden Oosten met de mensen die het niet kunnen komen aanschouwen met hun eigen ogen.

telephone spam

Dag volk,

Vandaag schoot mijn hart even in overdrive, om welgeteld 17h40 lokale tijd. Een instant shot van adrenaline kwam naar boven geschoten, alsof het de mooiste vuurpijl van het nieuwe jaar was. Compleet uit het niets kreeg ik zomaar telefoon, van een onbekende vriend, zeer onbekend, maar wel een weldoenende vriend. Of dat dacht ik toch. De man aan de andere kant van de lijn, wist met een uitermate vrolijke, doch iets te vriendelijke en opdringerige stem te vertellen dat mijn telefoonnummer 050 3*1 ***2 in de etisalat-loterij de hoofdprijs van 500000AED had gewonnen.

Groot nieuws en vooral goed nieuws! De prijs werd uitgereikt naar aanleiding van het shopping festival. Zoals iedere mens die dit nieuws te horen krijgt, gaat het hart van 50 slagen per minuut ineens naar 150 kloppen, want ge wint natuurlijk niet elke dag.

En dan verteld de man doodleuk dat ik hem op zijn telefoonnummer moet terugbellen om mijn geld te claimen! Dat klonk me redelijk verdacht in de oren, waardoor mijn hartslag weer 30 slagen naar beneden ging, van de teleurstelling en vooral van de bewustwording dat het hier om telefoonfraude gaat. Daar vlogen mijn 100000 euros weg, zomaar in het niets. Nog een paar seconden later wordt de man bijna arrogant en probeert me ertoe te verplichten dat ik echt geld heb gewonnnen, maar om admistratieve redenen hem moet opbellen...Klinkt heel ongewoon, en dus heb ik van de gelegenheid geprofiteerd om hem niet terug te bellen, en de telefoon aan de haak te hangen...een zware opdracht!(ge moet dat zelf maar eens proberen met uwe GSM, gemakkelijk is dat niet als er gene haak in de buurt is).

Na enkele minuten bekomen heeft de telecomoperator dit telefoonnummer op een blaadje gekregen en de aanklacht is binnen. Misschien kan ik via hen alsnog mijn 500000 AED claimen.

Tot zover,

Groenten,

Woestijnkabouter

PS: dit is niet de eerste keer hoor: vorige week kreeg ik een berichtje dat ik 2 miljoen pond had gewonnen. Redelijk geloofwaardig ;-)

De woestijn breidt zich uit

Dag lustige lezers,

Het is nu een week geleden sinds mijn laatste post op de blog, en het voelt als een eeuwigheid aan. Het heeft het één en ander te maken met het bezoek van ouders aan Dubai, maar nu ze terug onderweg zijn naar huis, kan ik mijn pennevruchten in de wijde wereld gooien, samen met een hele hoop zand.

De afgelopen week is er heel veel gebeurd, zowel op professioneel vlak als op persoonlijk gebied. En het persoonlijke is het meest interessante, want samen met de bovengenoemde personen heb ik de eerste 700km met mijn eigen auto gereden. WAT EEN ERVARING. Een leuke ervaring! 188 pk (meer dan ik eerst dacht) aan ezels zitten er onder de motorkap, een automaat, airco, schuifdak, 4 wielen en een ongelooflijke hoeveelheid knopkes maken de langste trip tot een luxe-uitstapje.

één van de uitstappen was naar Al Ain, een oasestad goed 120km ten zuiden van Dubai, net 50km ten noorden van de kreeftskeerkring en volledig omringt door woestijnzand en bergen. Heel veel toeristen maken regelmatig de trip naar de woestijn, en zo ook wij. 's Avonds gaan ze allen naar huis met een halve kilo zand in hun schoenen, die dan na twee dagen rusten op hun appartement, terechtkomt op straat. Zo graakt de straat langzaam volgekapperd met zand en zand. Je moet weten dat Dubai vroeger een tropisch gebied was, maar sinds de toersiten hier zijn komen wonen is het een woestijn geworden*

Groenten,

Wouter de woestijnkabouter


*: Noot van de redactie: ge moet niet alles geloven wat er hierboven staat te lezen. De schrijver is een beetje beteuterd door het vertrek van de familie en spreekt sindsdien pure nonsens.

trouwe lezers

hoi hoi,

"Een nieuwe dag, een nieuw leefritme." Dit zou wel eens het levensmotto kunnen zijn van iedereen die in ploegen werkt. Voor mij gaat het in ieder geval op, en ook voor heel wat mensen bij Weathernews in Soest. Het is ter ere van hen dat ik vandaag een berichtje post, want ik kan hen onder mijn schare trouwe lezers rekenen. Eigenlijk is het wel leuk om te zien dat na ruim twee maand en een half, er nog steeds ex-collegas zijn die je avonturen op de voet volgen, en af en toe eens een reactie geven. Dit wordt gewaardeerd,

Nu vraagt ge uzelf misschien af waarom ik dit zo goed weet, wie waar en wanneer deze blog leest. Hoe kom ik er bij om zomaar te zeggen dat weathernews meeleest? Of hoe komt het dat ik weet dat er ook iemand in Londen meeleest, en ook in Gent, Utrecht, Almere en Sint-Niklaas?

Heel veel vragen, mij een heel eenvoudig antwoord. Er staat een bezoekersteller onderaan deze pagina, en dat dingetje houdt een schatting bij van wie je website op welk moment van de dag in welke stad bezoekt. Om privacyredenen staan er nooit namen bij van personen, omdat dit nu eenmaal technisch onmogelijk is op dit moment, maar een bedrijfsnaam staat er wel op. En zo weet ik dus dat er bij Weathernews nog een paar zielen meelezen.

Lap, nu ik in deze tekst zovele keren weathernews vermeld, gaat er nog iets anders gebeuren ook. Google, de alombekende zoekmachine, schuimt constant websites af op zoek naar kernwoorden, die dan worden gelogt en opgeslagen in hun databank. Ook deze pagina wordt zo onderzocht op die kernwoorden. Over enkele etmalen staat deze tekst gelinkt in hun databank, en als een googlegebruiker dan de volgende woordencombinatie typt: Gent, Soest, Woestijnkabouter, dan is de kans reëel dat je snel wordt doorgelinkt naar deze pagina.

De tekst begint nu zo saai te worden da'k zelf in slaaap begin te vallen. Of was dat omdat mijn bioritme weer eens wordt omgegooid door de overschakeling van nachtdiensten naar vakantie, en zo mijn slaappatroon in de war komt. Weten doe ik het niet, maar dat doet er niet toe. Het wordt een drukke dag vandaag, met een bezoek aan den Ikea in Festival City, en dan thuis de gebruikelijke knutselaarijen, en het appartement opruimen voordat de familie er is. Een meid zou echt handig zijn, maar zo op korte termijn nog eentje vinden is nogal naief van me, dus vrees ik dat de keukenshort rond mijn lijf wordt gevonden, de handdoek rond het hoofd gesluierd en de plumeau van onder het stof moeten worden gehaald. In elk geval zal het weer zweten worden, al mag ik van geluk spreken dat het vandaag slechts 23 graden wordt buiten.

Groenten,

Woestijnkabouter

koud

Dag volk,

Naar het schijnt is het weer eens berenkoud in de Benelux, gruwelijk koud zelfs volgens Frank De Boosere, en gewoon leuk schaatsweer voor een nest Nederlanders. En elke keer dat het een paar graden vriest, droomt half Nederland weg bij de gedachte van een Elfstedentocht. Ik gun het hen, als volleerd weerliefhebber, want schaatsen is echt wel plezant.

Ook in Dubai kan het wel eens koud zijn. Deze ochtend bijvoorbeeld kon ik wolkskes blazen, bij een temperatuur van 14 graden op de luchthaven en vast nog 1 of 2 kouder aan de rand van de stad. In zo'n geval is gaan werken in een T-shirt toch niet echt aangenaam te noemen, al ben ik blij dat mijn auto voor de deur staat geparkeerd, en niet in de kelder. Van een auto gesproken, hierzie, krijgt ge twee fotos voorgeschoteld, getrokken bij zonsopkomst op de parking voor het werk.

Intussen zijn de eerste 20km voor mijn rekening genomen, en ik heb er van genoten. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat de eerste twee kilometer lichtelijk schrikbarend was. Wist ik veel dat de remmen van een automatic veel gevoeliger zijn dan bij een manuele auto? En hoe kon ik nu weten dat de auto al vooruit gaat in D van Drive zelfs als ge niet op de gaspedaal duwt? Om een lang verhaal kort te maken, die eerste twee kilometer waren alles behalve aangenaam voor de mensen voor een achter mij. *grijns*


Over enkele dagen komt er familie op bezoek, een moment waar ik lang naar heb uitgekeken. Het gevoel van toerist in eigen stad komt dan wel weer terug naar boven, hopelijk. Als je nog adviezen hebt over dingen die ik moet bezoeken, aarzel niet me te mailen.

Groenten,

Wouter

En toen was er stof

Hi,

En toen was er stof, heel veel stof, irritant veel stof. De stofstorm zoals eerder verteld hier is er inderdaad geweest, tot groot jolijt van de stofzuigerverkopers.

Zo'n stofstorm is maar iets apart. De lucht kleurt beige, het anders zo spectuculaire uitzicht wordt herleid naar goed 2 km, overal worden miniscule kleine deeltjes zand en stof afgezet, binnen en buiten. Overal in huis daalt stof neer, zelfs met alle ramen en deuren gesloten. Het stof komt gewoon dwars door de muren heen, lijkt het wel. HEt zet zich af op muren, het plafond, computerschermen, boeken, in de keukenkasten en in mijn neus.

En wat doe je dan als er stof neergedaald is? Wachten tot je genoeg zand hebt voor een zandkasteel? Of toch maar aan de slag gaan in de hoop dat het nooit meer terugkomt? Ik ben eerder geneigd de eerste oplossing te verkiezen! Maar voor de gelegendheid van een familiebezoek volgende week vrees ik toch voor de tweede oplossing te moeten gaan.


En nu is het wachten op de regen. Het koufront ligt ergens tussen Abu Dhabi en Qatar (goed 400km en 1 tijdzone naar het westen). Het ding heeft heeft heel wat vertraging en het onweer gaat er al wat uit, helaas. Anderszijds zit de lucht hier nu al potdicht, dus is het kwestie van wachten tot de eerste druppels op het ongebluste hyperactieve zand vallen. Wat er na gaat komen, zou wel weer eens ondergelopen straten kunnen opleveren. Uit een vergelijk van twee weermodellen, blijkt dat het koufront zal beginnen golven boven op zaterdag, en pas in de loop van zondag de Emiraten zal verlaten. Er gaat met andere woorden regen vallen, maar hoeveel is een beetje gissen. De vorige keer dat het gebeurde, zo rond de 12-13e december was meer dan 40mm gevallen. Nu is de situatie gelijkaardig, dus dat ik maar weer eens natte voeten zal hebben in mijn straat, daar twijfel ik niet aan. De vraag is echter of mijn knieën ook nat gaan zijn.

Wordt vervolgd.

Groenten,

Wouter

De olifant is besteld.

Hiep hoi,

Goed nieuws: Ik heb een auto gekocht! Of toch bijna. Hij is gereserveerd, het contract zit in mijn mailbox en moet enkel nog ondertekend worden, de prijs is afgesproken en zondagochtend is de overdracht.

Althans, dat hoop ik toch. Want net als het papierwerk is een afspraak hier maar een blaadje papier, een formaliteit, waaraan weinig waarde wordt gehecht. Als naiëve Europeaan trap ik daar nog wel eens in, maar steeds minder en minder.

Desalniettemin hoop ik echt dat ik zondagochtend met een 5-deurs goudkleurige Mitsubishi Pajero 3.0L V6 motor uit 2005 naar huis mag fietsen. Ik heb de auto gekeurd met een eerder bijziend oog, en de eigenaar eens aandachtig geobserveerd, om tot de conclusie te komen dat de auto in orde is. De man, een Indische Brit (of Britse Indiër, dat weet ik niet) is een pietje precies. Proper, net ietsje te eerlijk voor de wereld, maar zich daar niet bewust van, en redelijk voorzichtig. Eigenlijk zo iemand die ge als schoonzoon zou willen voor uw eerste dochter <(^_^)>

Eigenlijk is dit niet de auto die ik oorspronkelijk wou kopen, maar wegens een afgesprongen akkoord met een andere autoverkoopster is hij het toch geworden. Voor de curieuzeneuzen zijn hier de details van het mislukte akkoord: De oorspronkelijke grijze Mitsubishi Pajero 3 deurs die ik had bezichtig ruim 10 dagen terug, zou 8 dagen geleden aan mij worden geleverd, maar wegens allerlei perikelen is dat meer dan eens uitgesteld. Deze ochtend werd het weer eens uitgesteld met een week, en dan heb ik daar maar redelijk plechtig de brui aan gegeven. Jammer, het was een goede deal, maaar geen nood. De nieuwe deal is zelfs beter!

In plaats van een 3 deurs krijg ik nu voor het surplus van 300 euro: 2 deuren extra, 60 cm meer auto (4,80m ipv 4,20m), 2 nieuwe banden, een nieuwe batterij, remschijven die niet moeten vervangen worden, geen sterretje in de vooruit en vooral : 30000km minder op de teller. Bovendien is de auto nog nooit offroad geweest en zal hij daardoor dubbel en dik genieten als ik hem bovenop een duin parkeer.

Een grote auto heeft natuurlijk ook zijn nadeel: het gewicht is ruim 2 ton, dus stevig genoeg om een landmijn te trotseren. Het verbruik is onwaarschijnlijk hoog naar mijn normen. De boekskes zeggen 12l/100km, dus dat zal eerder 14liter zijn. Niets erg, want ne volle tank van 80liter kost nog geen 20 euro. De co² uitstoot is ruim boven 250 g/l³, waardoor al mijn groene gedachten instant naar de vuilbak zijn gekieperd. ....pst: niet verder vertellen, maar die gedachten waren vorige jaren al aangetast door de vele vliegreizen. * ;-)

Had ik niets kleiner gevonden?
Jawel, gevonden wel, maar dat was buiten mijn budget gerekend. Eigenlijk wou ik een nieuwe 3deurs Pajero, maar 18000euro was net iets te veel. (nvdr: nieuwprijs in benelux ligt rond 40000€). oink oink..wat een prijsverschil...Geen wonder dat meneer ne grote dikke logge auto koopt, dat drinkt als nen olifant en scheten laat als een koe.
Andere 4x4 autos die ik heb bezichtigd maar afgekeurd wegens niet gemaakt voor in de woestijn te gaan sjeeezen: Kia Sportage, Hyundai Tucson, Daihatsu Terios, Nissan X-trail. Dit zijn wat men noemt softroaders: Goed voor een grindweggetje, maar niet geschikt om langdurig ruw mee te doen.
En dan was er nog het merk dat de beste 4x4-autos te wereld maakt: Landrover. Wel, mijn budget vond dat geen pretje, en hoewel ik afgesproken om morgen een Freelander te gaan bezichtigen, heb ik na enig rondlezen op het net, mijn mening herzien als zijnde dat de 2005-versie compleet onbetrouwbaar is.

Ik durf wel eens veeleisend te zijn, zoveel is duidelijk! Maar het levert op: Ik hoop met deze auto minstens 5 jaar verder te kunnen, en als het ooit lukt, ermee vanuit Dubai naar België te rijden.

Groenten,

Wouter

* nvdr: In de periode Jan 2009-jan 2010 heb ik 16 vliegtuiginterieurs mogen zien. En zeggen dat ne meteoroloog veel meer zou kunnen verdienen. Trouwens: wat zou een privejet kosten?
**: Ik ben nog op zoek naar een naam voor het vehikel: Neem uw pen en stuur een gele briefkaart.

Mag ik u voorstellen: mijn nieuwe vrienden!

Dag mensen,

In het kader van promotie der toeristische activiteiten was het vandaag de beurt aan de ambachten om zichzelf te presenteren. De verkopers stonden vooraan in de rij, de visboeren waren het interessants, en over de tapijthandelaren kun je een boek schrijven. Kortom, er loopt boeiend volk rond in de stad, en gelukkig niet allemaal even slim of dom.

Je moet je inbeelden dat de wijk Deira in het stadscentrum één groot winkelcentrum is, met goud, nephorlogoes, schoenen, tapijten, kledij, kashmir, kruiden, werktuigen, nepbloemen, speelgoed, en wat eten. Er is nog veel meer, maar mijn verstand is te klein om dat te onthouden. Al deze goederen worden aangeboden door echte verkopers in de zogenaamde 'souqs', oftewel traditionele overdekte winkelstraten. Het zijn deze souqs die net de toeristen aantrekken en dus moet ge als verkoper alles uit de kast halen om klanten te lokken. "How are you doing, boss?" "Hi friend, come and see my shop" "Have a look at my kashmir, high quality" En het mag gezegd, de kwaliteit is inderdaad hoog, maar zo ook de prijs. Gewoon uit curiositeit ben ik tientallen winkeltjes binnengegaan op zoek naar een leuke foto en een goed verhaal. Kashmir is niets voor mij, maar wel voor de vrouwen. Indachtig het bezoek van enkele familieleden de komende weken, liet ik me even verleiden tot het afbieden van een kashmieren sjaal...Eerste aanbod 160, en tweede bod van de verkoper was 70 dirham. Dat ging vlot, en enkel door te zeggen dat ik niets moest hebben...nog eens een halve minuut later was het al 60 dirham en toen ben ik het maar afgestapt, gezien het me een beetje te belachelijk werd.


In de volgende kleurrijke kashmirwinkel probeerde een Indische verkoper me wijs te maken dat hij van Kashmir afkomstig was, vervolgens was hij ineens Nepali en tot slot een gewone Indiër. Ja, ze proberen hier echt alles. Overigens was het wel een mooie winkel, dus daar kom ik wel eens terug als ik ooit kashmir nodig heb.





Op de vismarkt spreekt men duidelijk geen Engels, maar dat is niet erg, want om vissen te tonen aan mensen moet ge gewoon maar lachen... En omdat het ook maar zakenmensen zijn, probeerden ze me snel even 10 dirham af te troggelen om een foto te nemen. Toen ik hem zei dat hij me 10 dirham moest betalen voor mijn foto, was het snel gedaan met het uitbuiten van een westerling. Want, wie wilt er nu een boomlange westerling als vijand hebben? Inderdaad, dat dacht hij ook!

Tot slot was het tijd om een tapijthandelaar te bezoeken. Een tapijt dat je in Vlaanderen enkel bij je grootmoeder op de grond zou zien liggen, zo'n oud afgebleekt exemplaar, is hier duidelijk een tegen van rijkdom. En dat ge rijk moet zijn om een Qom-tapijt uit Iran te kopen, dat is een zekerheid. Qom, een belangrijke religieuze stad in Iran, is ook een regio waar de typische Pers word gemaakt met behulp van noeste handenarbeid. Een Qom-tapijt bestaat uit zijde, is zeer fijn van structuur en goed voor tegen de muur te hangen. Een lapje stof van 2 m² kost ongeveer 1200 euro, maar het moet wel gezegd dat dit niet de verkoopsprijs is, want de verkoper gaf duidelijk te kennen dat hij wou afbieden.



Al bij al een boeiende dag, met vele nieuwe vrienden wiens naam ik niet ken, maar dat geeft niet...Het geeft gewoon een goed gevoel om te weten dat mijn nieuwe vrienden mijn portefeuille ook graag zien! Tot slot ben ik in hun ogen een rijk man en zijn zij in mijn ogen echte handelaren!

Zij die gaan, groeten U

Wouter