Groot zijn

~Dag kleine mensen~

Hoe groot moet je zijn om niet op te vallen op de trein maar om nog wel een comfortabel uitzicht te hebben op het vrouwelijk schoon?
Ik kan u eerlijk toegeven: 2.03m is te groot. Iedereen staart je aan, stiekem worden fotos getrokken, je bent het gespreksonderwerp en slechts af en toe durft eeens iemand je aan te spreken, met de klassieke vraag of je basketbal speelt! Die iemand is dan vaak een manspersoon die stoer probeert te doen naar zijn vrienden en zijn vriendin. En het is dan net die vriendin die een meewarige blik geeft, grenzend aan het zelfbeklag om met zo'n vent samen te zijn.

Een beetje aandacht is goed man's ego, maar er zijn grenzen. Ik heb mijn grenzen nog niet bereikt, want ik moet eerlijk toegeven dat ik aandacht wel plezant vindt. Wie niet? Misschien is televisie wel iets voor me, niet omwille van mijn eerder beperkte creatieve kwaliteiten, nee, gewoon omwille een gezonde portie korststondige media-aandacht, zoals eendagsvliegen ze mogen ervaren. Zo'n geilheid die je een tijdelijk boost in zelfvertrouwen geeft, en slechts langzaam weer afneemt, om zich te focussen op anderen gehypte figuren.

Mischien is 1.80m de geschikte grootte om een comfortable onopgemerkt leven te lijden/leiden (afhankelijk van jouw levensvisie!!) Maar zou ik dat nog wel aankunnen, na al die ervaringen uit het verleden. Niet gesproken over lage rugpijnen en wat spierproblemen op tijdens de adolescentie. Nee, ik denk dan vooral aan 1 dingen: zou mijn ego nog kunnen aarden als ik plotsklaps 20 cm kleiner zou zijn?

Ik gun allemaal wat tijd om over deze vraag na te denken! *grijns* En ook over de volgende: Hou zou jouw leven eruit zien als je ineens 20cm groter zou zijn?

Groenten,

Woestijnkabouter