Medisch ongeschikt

Dag volhardende lezer, (28 december 2009)

In deze alomtegenwoordige digitale maatschappij is het maar tijd om nog maar eens een anekdote de wereld in te sturen. Ondertussen begint het aantal columns of hoe je deze verhalen ook moogt noemen, schrikbarende hoeveelheden aan te nemen, en nog steeds weet ik van geen ophouden. Mits een beetje oefening en een cursus journalistieke technieken zou het toch mogelijk moeten zijn om er een beetje geld mee te verdienen. Dus als ge een magazine weet in het Vlaamsche of Ne'erlandse platteland dat graag avonturen van een onnozele Vlaming wilt publiceren, aarzel dan vooral niet mijn naam terloops twintig keer te herhalen.. Wat voor magazine dat is maakt me eigenlijk niet zoveel uit, maar iets met reizen geeft wel wat allure uiteraard, of een pornotijdschrift (al vrees ik dan beter andere onderwerpen moet aansnijden), of de libelle/flair of De Telegraaf/ Laatste Nieuws.......En als het uiteindelijk tot een goed resultaat komt, dan trakteer ik u op een pint!

Uiteraard zou het dom van me zijn om zomaar een spontane sollicitatie neer te pennen als er niemand van de media of crossmediale toestanden meeleest (als ik even een moeilijk modewoord kan gebruiken, doe ik het graag), maar ik weet wel beter, want onder u, beste lezers, bevinden zich mensen met meer schrijf/radio-talenten dan de schrijvers dezes.

Genoeg gezeverd! Tijd voor serieuze dingen! Er vliegt een irritante mug rond mijn computerscherm, en dat beest moet dringend dood. Maar hoe ga je een achtervolging op een mug inzetten als ge uw lichaam niet volledig onder controle hebt. Dit klinkt nu allemaal misschien een beetje raar, maar waar ik eigenlijk op doel, is gewoon een lastige maag en een lage bloeddruk die mijn bewegingen lichtelijke vertragen. Niet ideaal dus om een mug te vangen.

Omdat ik deze symptomen ondertussen al kotsbeu ben (van woordspelingen gesproken!) mocht deze ochtend een Arabische eerbiedwaardige dokter mijn bezoek ontvangen voor de schamele prijs van 100 euro. Je zou denken dat een dokter die zoveeel geld vraagt in een hospitaal (het fenomeen huisarts is hier onbekend) op zijn minst het verschil erkent tussen een maag-darm ontsteking en een chronische slokdarmontsteking. Deze dokter kende dat verschil dus niet, en dat is niet echt iets om vrolijk van te worden....Zo stond ik deze ochtend op mijn fitste moment van de dag, net het moment dat de lichte koorts er niet is, voor de man zijn burootje en veel te korte ziekenhuisbed een uitleg te geven over de symptomen...Al snel begint hij mijn maag en darmen te van buitenuit te betasten op zoek naar pijnhaarden...Nadat die al snel zijn gevonden besluit hij me te zeggen dat mijn huidig medicijn voor mijn slokdarmaandoening niet meer werkt en ik daarom moet overstappen op een nieuw medicijn dat wel werkt! ...De vraag aan hem waarom ik maagpijn heb sinds 3 dagen doet nog niet direct een belletje rinkelen, dus het betoog gaat verder... NA zoveel jaren mag je wel eens van medicijnen veranderen, want je lichaam wordt resistent tegen medicijnen...Allemaal goed en wel, denk ik dan in mezelf, maar waarom krijg ik geen antwoord op mijn vraag waarom ik sinds 3 dagen maagpijn heb.

Op het einde van het bezoek krijg ik uiteindelijk een antwoord...je zult vast iets verkeerd gegeten hebben.....Punt! Tot over een maand om de resultaten van de nieuwe medicijnen te bespreken!

En nu zit ik dus thuis met nog steeds dezelfde klachten, 3 dozen niet meer te gebruiken Nederlandse medicijnen, 2 dozen nieuwe (Franse) medicijnen, een beetje koorts en de prangende vraag of ik die 50 euro kostende Franse dingen wel ga slikken.. Heeft die dokter zijn diploma gratis bij een pakske boter gekregen? ...Tijd voor de vraag van vandaag: Kunt u me zeggen of het volgende antibioticum te gebruiken is bij een infectie aan de maag/ voedselvergiftiging: Ciprofloxacine? Ik heb nog een noodstrip liggen die opmoet tegen februari 2010..Tips zijn welkom

Genoeg gezeur...mischien ben ik wel gewoon te veeleisend als het neerkomt op dokters. Ik herinner me nog dat ik in de clinch heb gelegen met mijn eerste Nederlandse tandarts, sterke twijfels had over mijn eerste bezoek aan een Nederlandse huisarts (die uberhaupt niet eens weet dat een dokter voor een diagnose de patient moet onderzoeken ipv van haar computer). Was ik maar gewoon in Sint-Pauwels gebleven om bij de Dokteres in de Zandstraat te kunnen gaan voor mijn problemen, of de kinesist van van voor in de Potterstraat voor de blessures. Home sweet home

Tot ziens

W