Dag liefste lezer,
Tijd voor een nieuw berichtje over mijn wedervaren in Dubaï. Het is een gestressed (ook wel bekend onder gestresst of gestresset) berichtje over een ondertussen irritant worden zoektocht naar een appartement. Mijn verblijf begint hier langzaam in het teken te staan van het ontmoeten van vreemdsoortige mensen, mezelf incluis uiteraard. Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik de Pakistaanse taxichauffeurs en zakenmensen begin te wantrouwen, en begrijp ik tevens waarom de Indiërs oorlog kunnen voeren met hun buren. In 1 groot woord kan ik het samenvatten : Onbetrouwbaar! Een hele dag telefoneren had me een mooi schema opgeleverd aan bezoeken, en dat is helemaal door de hoop gehaald door 2 Pakistani. De eerste vond het doodleuk om zijn afspraak gedurende een uur steeds maar uit te stellen, en een tweede, zijn collega die me achteraf zou rondleiden was wanhopig op zoek naar een toilet en daarom bereid om zomaar even 15 km omweg te maken in de verkeerde richting. Nu heb ik nog respect voor de eerste, want uiteindelijk heeft hij me gewoon heel eerlijk behandeld toen hij zijn afspraak nakwam, maar de tweede zat me eigenlijk voor te liegen en wat veel belangrijker is,is dat hij reed als een losgelopen zot op de autosnelweg. Na een halfuur reizen heb ik hem gewoon vriendelijk gezegd dat de rondleiding niet meer moest voor mij, en daarom met een drogreden me uit de voeten gemaakt. Compleet geëneveerd.
Echter, als gevolg van deze bedoeningen, heb ik andere afspraak moet afgelasten. Een appartment voor een aantrekkelijke prijs.Grommel grommel. Miserie miserie!
Nu sta ik dus nog steeds aan start, met het enige verschil dat ik de omgeving al ken en weet waar het duur is en waar het minder duur is. Mijn nieuw interestgebied is Jumeirah Lake Towers, allemaal hypermoderne hoogbouw van gemiddeld 30 verdiepen hoog. Vandaag heb ik de buurt rondgewandeld en tot de constatie gekomen dat het er best wel aangenaam vertoeven is, met al die nog ontwikkelende architectonische hoogstandjes.
Tijd om te gaan dineren, niet meer gegeten sinds mijn ontbijt en 'ben al ver de honger voorbij.
Tot ziens,
Wouter
dinsdag 24 november 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ha die wouter,
BeantwoordenVerwijderenHet is allemaal wat daar in die zandbak. Misschien moet je de Europese aanpak loslaten (gestructureerd, netjes, volgens afspraken) en de methode van de arabier/indiër/enz gaan toepassen. Geen idee wat die is, maar misschien zijn er mensen in het hotel of op het werk met gouden tips? Komt vast wel goed toch? En anders kies je een leuk appartementje dat iets duurder is maar wel snel opzegbaar. Blijf je ten minste flexibel.
Je verhalen lezend lijkt het soms Japan wel. Ik voel met je mee.
sayonara,
Michiel
Michiel,
BeantwoordenVerwijderenDe Europese aanpak heb ik vandaag van me afgeworpen, al neigt hij af en toe toch nog boven water te komen. Het zoeken naar een apartment is echt kiezen tussen Scylla en Charibdis. Zo heb ik vandaag een echt mooie flat gezien, maar het ligt in een omgeving waar totaal maar ook totaal niets te beleven is, met uitzondering van onkruid wieden tussen de palmbomen! En dan zijn er wat flats dichter bij het centrum en ook wel mooie stuks, maar in die buurt schieten de nieuwe woonblokken als bamboestruiken uit de grond, met overal veel lawaai. Ik kan eigenlijk niet goed kiezen. Heel lastig...Kiezen tussen saaie groene buurt en een animorijke buurt met veel getimmer en metaalgeluiden. Wordt vervolgd.
Wouter