Offerfeest

Hi Folks,

Vandaag is het een publieke feestdag in Dubaï.  Offerfeest.  In tegenstelling tot in Europa en de rest van de wereld, wordt op het Arabische schiereiland het offerfeest een dag later gevierd. Eigenlijk duurt het drie dagen, al merkt nen buitenstaander daar eigenlijk niet zoveel van, met uitzondering van het feit dat de lokale supermarkt dicht is en shoppingmalls overbevolkt worden door. 

30 graden is het geworden vandaag, en voor de eerste keer sinds mijn verblijf heb ik het ook zo mogen ervaren. Op het randike van de warm en te warm ben ik rond de middag vertrokken richting het Metrostation. Eigenlijk is het gewoon een trein, maar toch noemt de maatschappij het metro.  En om het hele verhaal nog verwarrender te maken staan op de verkeersborden in het stadscentrum zowel metro als trein vermeld.  Ik weet het niet meer, maar dat doet er niet, zolang het ding maar rijdt. En dat deed het vandaag.  Een kaartje van de Mall of the Emirates naar het centrum kost pakweg 6.5 dirham, 1.4 euro.  Een spotprijs!  Geen wonder dat de staatschuld snel stijgt.

Vandaag kreeg ik langs 3 verschillende bronnen te horen dat een Dubaieese ontwikkelingsmaatschappij voor ettelijke tientallen miljarden dollars schuld heeft wereldwijd.  Al die bronnen waren buitenlands, want in een belangrijke krant (gulfnews.com) staat weinig te lezen over dit probleem.  Het wordt daarin sober maar duidelijk gerelativeerd, en als die bronnen het niet hadden verteld, dan had ik het niet eens geweten!!

Vandaag heb ik een heel ander Dubaï gezien dan de afgelopen week.  De schitterende glazen rijkdom werd ingeruild voor arbeiderswijken van vriendelijke Bangladeshi, dan weer drukke Indiers in hun textiel souq (soort markt) en tot slot de rust van een city shopping centrum.  Opvallend aan die opgenoemde bevolkingsgroepen is dat de mannen pakweg 1.70m groot zijn en de vrouwen 1.60m  Als daar dan een lange Belg tussen gaat lopen, dan valt dat direct op.  Honderden en honderden mensen heb ik naar me zien staren! Slechts enkele dierven me hierop aan te spreken.  Terugstaren hielp niet, de boodschap kwam niet over!

Soit, ik ga nog veel uren spenderen in de stad, op zoek naar de leuke wijkjes en gezellige buurten, maar het zal geen gemakkelijk taak worden. De drukte, dee tientallen verschillende talen en dialecten, andere omgangsgedragingen, de afstand, en dergelijke, zorgen voor de duidelijke barierre.  Schokkerend was het niet te noemen, eerder verassend.  Wat me nog meer opviel was dat er in het stadscentrum nauwelijks Arabieren rondlopen, en nog veel minder kamelen te zien zijn.

De zoektocht naar een verblijf is voorlopig opgeschort.  Op feestdagen wordt niet gewerkt, en bovendien is het nu toch weekend.  Op zondag doe ik verder.  Misschien is tegen dan al een extra verdiep geplaatst op dit gebouw nabij de Burj Dubai. Die toren blijft me fascineren.  Vanuit de metro zag die er helmaal niet zo hoog, en ook niet echt breed, en als ik niet beter wist, ge zou hem 500m hoog geven.  Ge moet het zelf maar eens komen uitdokteren. 

Veel groenten,

Woestijnkabouter